Αποζημίωση για μελλοντική ζημία από ανικανότητα προς εργασία, λόγω τραυματισμού.
Το άρθρο 929 ΑΚ ορίζει ότι σε περίπτωση βλάβης του σώματος ή της υγείας προσώπου η αποζημίωση περιλαμβάνει εκτός από τα νοσήλια και τη ζημία που έχει ήδη επέλθει, οτιδήποτε ο παθών θα στερείται στο μέλλον ή θα ξοδεύει επιπλέον εξαιτίας της αύξησης των δαπανών του.
Από την διάταξη αυτή, σε συνδυασμό με εκείνη του άρθρου 298 ΑΚ προκύπτει ότι σε περίπτωση βλάβης της υγείας, ή του σώματος, προσώπου αποζημιώνεται όχι μόνο η επελθούσα ζημία, αλλά και η μελλοντική. Ως μελλοντική ζημία νοείται εκείνη την οποία υφίσταται ο προσβαλλόμενος κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, έστω και αν ακόμη δεν έχει επέλθει και επομένως δεν έχει πληρωθεί ένας όρος του πραγματικού του εφαρμοστέου κανόνα δικαίου. Τέτοια μελλοντική ζημία μπορεί να υφίσταται ο παθών, όταν κατά τον χρόνο κατά τον οποίο αυτή επέρχεται ναι μεν δεν απασχολείται επαγγελματικά, και συνεπώς δεν υφίσταται από την άποψη αυτή περιουσιακή ζημία, προβάλλεται, όμως, και αποδεικνύεται ότι στο μέλλον, εν όσω διαρκεί η ανικανότητα προς εργασία με πιθανότητα και κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτωνν ή τις ειδικές περιστάσεις, και ιδίως τα προπαρασκευαστικά μέτρα που έχουν ληφθεί, θα υποστεί περιουσιακή ζημία από επαγγελματική απασχόληση, την οποία θα μετερχόταν το πρώτον, αλλά δεν μπορεί να πράξει τούτο λόγω του τραυματισμού του.
Συνήθεις στην πράξη είναι οι τραυματισμοί σπουδαστών, ή φοιτητών, που έχουν ως αποτέλεσμα την προς εργασία ανικανότητα και κτήση εντεύθεν εισοδημάτων, για τα οποία βέβαια δεν μπορεί να γίνει λόγος κατά τη διάρκεια της φοιτητικής περιόδου. Έτσι ο τραυματιζόμενος φοιτητής ή σπουδαστής, ο οποίος αναγκάζεται να παρατείνει τις σπουδές του λόγω του τραυματισμού του και να καθυστερήσει την είσοδο του στην επαγγελματική ζωή και εν γένει δραστηριότητα και την εντεύθεν κτήση εισοδημάτων, μπορεί να ζητήσει αποζημίωση για τα εισοδήματα που θα χάσει από την εργασία, την οποία έχοντας πλήρη ικανότητα, με πιθανότητα κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, θα ασκούσε στο μέλλον. Δεν απαιτείται γι' αυτό βεβαιότητα, αλλά αρκεί πιθανότητα κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων, πράγμα που πρέπει να προκύπτει από τις ιδιαίτερες περιστάσεις, ιδίως δε από τα μέτρα που λήφθηκαν προς τούτο.
Αν από την έκθεση των περιστατικών η μελλοντική ζημία παρίσταται απλά ως υποθετική και ενδεχόμενη, τότε η αγωγή είναι μη νόμιμη και δεν θεμελιώνεται αξίωση αποζημίωσης. Είναι διαφορετικό το ζήτημα, αν στην αγωγή η ζημία του ενάγοντος εμφανίζεται ως πιθανή κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων, αλλά από τις αποδείξεις προκύπτει ότι αυτή είναι απλά ενδεχόμενη. Στην περίπτωση αυτή η αγωγή απορρίπτεται ως ουσιαστικά αβάσιμη (ΟλΑΠ 20/92, ΑΠ 122/06, ΑΠ 1832/05 ΑΠ 1074/02 ΑΠ 743/03
Αν η αξίωση για την μελλοντική ζημία του παθόντος για το απώτερο μέλλον, εμφανίζεται ότι ενδέχεται να επέλθει, η αγωγή για το διάστημα αυτό απορρίπτεται ως ασκηθείσα πρόωρα, γιατί π.χ κατά το διάστημα αυτό ενδέχεται ο παθών να αποκτήσει τα απαιτούμενα προσόντα και να μπορέσει να απασχοληθεί ως υπάλληλος, εν όψει π.χ. ότι τα κινητικά του προβλήματα εντοπίζονται στα κάτω άκρα, ενώ οι πνευματικές του λειτουργίες και η κινητικότητα των άνω άκρων δεν έχουν υποστεί βλάβη, κ.λ.π. (ΕφΠειρ 509/2007).