Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 68, 556 και 558 ΚΠολΔ προκύπτει ότι, η αίτηση αναίρεσης απευθύνεται μόνο κατ' εκείνων, που ήταν διάδικοι στη δίκη, κατά την οποία εκδόθηκε η προσβαλλομένη απόφαση και μάλιστα αντίδικοι του αναιρεσείοντος και νίκησαν, ή κατά των καθολικών διαδόχων τους, ή των κληροδόχων τους, όχι όμως και κατά των ομοδίκων του αναιρεσείοντος, όπως είναι οι συνεναγόμενοι αυτού.
Α. Έτσι, η αναίρεση, που απευθύνεται κατά των ομοδίκων του αναιρεσείοντος, είναι κατά το μέρος αυτό απαράδεκτη, γιατί ο τελευταίος δεν έχει έννομο συμφέρον να προσβάλει την απόφαση ως προς αυτούς, εκτός αν στην απόφαση περιελήφθη διάταξη υπέρ αυτών, που τον βλάπτει (ΑΠ 936/2011).
Β. Εξαίρεση από τον κανόνα αυτό δικαιολογείται στις περιπτώσεις που η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση περιέχει διάταξη ευνοϊκή για τον απλό ομόδικο και συγχρόνως βλαπτική για τον αναιρεσείοντα ομόδικο, που οδηγεί στη δημιουργία επιβλαβούς για αυτόν δεδικασμένου (ΑΠ 590/2016, ΑΠ 893/2018).