Η αδικοπρακτική ευθύνη των μελών του Δ.Σ. εργοδότριας ανώνυμης εταιρείας για την αποκατάσταση μη περιουσιακής ζημίας εξ εργατικού ατυχήματος, όπως είναι η ψυχική οδύνη, δεν τυγχάνει αντικειμενική, αλλά προϋποθέτει την επίκληση και την απόδειξη πταίσματος των μελών του Δ.Σ. της ανώνυμης εταιρείας (υποκειμενική ευθύνη), αφού δεν ευθύνονται ως προς το πταίσμα του υποκατάστατου οργάνου, ή των προστηθέντων της ανώνυμης εταιρείας, εκτός αν βαρύνονται με υπαιτιότητα για την επιλογή τους, ή την εποπτεία αυτών, κατά την εκπλήρωση των καθηκόντων που τους έχουν ανατεθεί, δηλαδή υπό περιστάσεις, οι οποίες πρέπει να προβληθούν νομίμως και να αποδειχθούν,
Αν στο αγωγικό δικόγραφο δεν εξειδικεύεται η παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά των μελών του Δ.Σ της ανώνυμης εταιρείας, η οποία αδικοπρακτική συμπεριφορά να ήταν ικανή, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, να προκαλέσει το θάνατο, η αγωγή απορρίπτεται ως ουσία αβάσιμη, κατόπιν προβολής σχετικής ένσταση αοριστίας (ΑΠ 88/2018, ΜονΠρΠατρων 376/2020).